Sapatos - Mabuhay Ka!!

Someone sent this through email and I just wanted to share it..
Read on!!
****
Bigyang pansin muna natin ang bagay na kawawang-kawawa sa araw-araw nating buhay- ang sapatos. ikw ba nmn ang mghapong apak-apakan, at ilakad- lakad. tapos minsan lng sha malinis o malabhan. kaya, sapatos- mabuhay ka! tuloy nyo pgbabasa nkakaaliw ito.

1. The overused shoes

When I went to Davao for Christmas vacation in 2001, I found what I thinkwas the best shoes I've ever had. It was a blue and white slip-ons with aflower on its strap. Margay ang tatak niya. Ang tagal ko na naghanap ngblue na kikay slip-ons at doon ko lang sa Gaisano Davao nahanap iyun. And Ibought the shoes for 500 lang! Feeling ko pa, suwerte ako dahil last pairna iyun. And it was my size!Sobrang natuwa ako sa kikay kong sapatos. At napakalambot niya! I wore theshoes everyday because they would match anything... denim, slacks, capripants, skirt, dress. Gamit ko siya in the office, at the mall, in church,even at the beach!Dahil araw-araw ko siyang nagamit, at nasuot ko na siya sa kung saan, itwas expected na wala pang isang taon ay sira na siya. Sabi ko, okay lang.May Margay naman sa Robinsons saka sa Landmark, siguro naman may ganoongstyle pa sila. Ngunit napuntahan ko na lahat ng display ng Margay pero walaakong nakitang katulad nang nabili ko sa Davao. Nakadalawang uwi na ako saDavao at pumupunta ako sa Gaisano, umaasang may makikita akong ganoonklaseng sapatos. Hindi na nga ako naghahangad ng eksaktong ganoon eh. Kahitna kamukha lang o kasing-lambot lang, okay na. Kaso wala.Iyong kikay blue Margay na slip-ons ko -- na malambot at may naka-angat nabulaklak sa strap, na bagay sa kahit anong damit ko -- ay sira na ngayon.Hindi lang siya sira, nangingitim na sa dumi, at hindi na kayang i-glue angpunit na talampakan. Pero hindi ko pa siya maitapon-tapon. Hindi ko alamkung bakit. Alam ko hindi ko na siya maisusuot uli, pero may reminder namanako na once upon a time, I had a perfect pair of shoes. Hindi ko nga langinalagaan.

Lesson learned:
Kapag nahanap mo na ang bagay o tao na sa tingin mo ay perfect na para saiyo, ingatan at alagaan mo. Huwag mong abusuhin. Kapag nawala sila, bakawala ka nang mahahanap na kapalit. At habambuhay mo na lang iisipin na"sana, inalaagaan ko siya."

2. The "maganda siya pero masakit" shoes

May fini-fit ako noon na sapatos sa Celine. Okay lang ang presyo. Magandaang material. Kikay ang hitsura. At kapag suot ko, nakaka-sexy ng paa. Mayisang problema nga lang... masakit sa paa.Pero cutie kasi siya eh. Saka on sale. At sadyang matigas ang ulo ko. Kayaayun, binili ko.Sa umpisa, okay lang naman. Keri ko. Saka masakit naman talaga sa paa angbagong sapatos. Pero habang lumilipas ang oras, lalong sumasakit. Hindisiya meant sa pangmatagalang suot. Habang suot ko siya, parang gusto kongumiyak sa tuwing humahakbang ako. Pagdating ko ng bahay, puro sugat atgalos ang paa ko. At ilang linggo din akong may peklat sa paa dahil sadiyaskeng sapatos na iyun.Kapag sa umpisa pa lang, alam mo na masakit na sa paa at hindi mo puwedengsuotin ng matagalan, huwag mo nang bilhin. Bakit mo pa itutuloy kung alammong masasaktan ka lamang kapag sinuot mo?Parang pakikipag-relasyon din iyan eh. May mga lalake na good on paper,bagay sa iyo, tipo mo nga eh. Ang kaso, panandalian lang siya. "Boylet"lang kasi unavailable siya. Bakit mo pa itutuloy kong alam mong eventuallyay masasaktan ka lang? Sana, habang maaga pa, iwasan mo na.

Lesson learned:
Kung sa umpisa pa lang, alam mo na masasaktan ka lamang sa bandang huli,huwag mo nang ituloy. Baka mag-iwan pa iyan ng scar na hindi mo na maaaaliskailan man.

3. The shoes that got away

May nakita akong magandang sandals sa Landmark. Mura lang, less than 500lang siguro. Kakaiba din siya kasi hindi siya iyong style na makikita mo sababaeng katabi mo sa MRT. Black and white siya. Polka dots ang strap niyapero hindi cheap ang dating. Ang kikay nga eh. tapos, two inches iyongheels niya. Sinukat ko minsan, ang ganda sa paa!Kaya lang, hindi ko siya binili. Kasi, kakaiba siya eh. Mahirap hanapan ngka-match na damit at bag. Saka kakabili ko lang kasi ng isang sandals kayasabi ko, next pay day ko na lang bibilhin ang polka dots na sapatos na yun.Madalas akong dumaan sa Landmark at nakikita ko ang sapatos na gusto kobilhin pero hindi ko mabili-bili. Ilang pay day na ang dumaan pero hindi kopa rin siya kinukuha para iuwi. Hanggang sa dumating ang oras na kailanganko ng isang kikay na sandals na may print. Naisip ko agad ang polka-dots namatagal ko na gusto bilihin. Pero pag-punta ko sa Landmark, wala na siyadoon. Naubos na. Ang ending, napabili ako ng ibang printed na sapatos nahindi ko naman talaga gusto pero wala akong choice kasi kailangan ko nanga.

Lesson learned:
Kung magpapaligaya sa atin ang isang bagay, seize the day! Sa kaka-delay,baka mawala lang sa atin ito at mauuwi tayong nagse-settle sa hindi namantalaga natin gusto. Mas mahirap pagsisihan ang mga bagay na hindi moginawa. Wala na yatang mas masakit pa sa thought na abot-kamay mo na lang,pero pinalampas mo pa.

Sino ba naman mag-aakalang may mapupulot pala akong leksyon sa mga sapatos?Kaya nga panay bili ko eh, para mas marami pa akong matutunan. Sa susunod,I will find lessons from bags naman para ma-justify din kung bakit sandamakmak ang bags ko.


- anonymous -

New Year, New Hope... for this Blog

Well what do you know... its 2005 and I'm posting an entry. Applause naman dyan!! Obviousely, I havent been much of a blogger last month (as in zero blogs for the month of December 2004!! Hello??!!).. bawi na lang ako.

*****
My sister went home from the US (she teaches special kids there) and I was really suprised to see that she was so thin. Well, she has always been thin, but this time it borders on malnourished..teka, hindi kaya over naman ang description ko? anyway, it's just been 4 months but you can definitely see that she has food issues there. She doesnt know how to cook, poor girl. Therefore, my mom and I decided that we would fatten her during her 3 week vacay.. we cooked every imaginable food that she liked to eat-- she was so happy she that at times she didnt know which one she'd taste first. I'm just glad that'll never happen to me.. I know how to cook eh..

*****
For Christmas parties and such... I was assigned to set-up our venue for my department's party and we did one heck of a good job at it! This was the first time that they ever had a stage for the department party (or so they said) and I was really proud of our handiwork. we had lots of red and green baloons and floating glittering letters on the stage. It looked really good in pictures. Syempre picture to death ako.. mapicturan man lang ang pinaghirapan namin...

The company party program wasnt really that great, nacompensate lang ng 7pcs chickenjoy, 4 hamburgers, 4 softrinks and 4 apples. grabe, that's just the great thing about this company.. buong pamilya ang pinapakain pag christmas party! Just imagine, if I was married to a co-employee and we had no kids.. what will I do with 14 pcs of chicken and twice of everything else? anyway, ok pa rin coz for the first time in several years, I won in the raffle! di nga lang microwave napanalunan ko-- pyrex serving dish pero happy pa rin coz I got to be lucky amongst about >200 people! Paano pa kaya kung sa Lotto nananalo no?!

******
For 2005, my goal is to save more, be healthy and enjoy life. Not bad for a resolution eh?? Last year I swore I would get into an exercise regimen.. but well, at the end of the year naging more visible na yung flabs ko sa tummy!! Oh no! Goal ko pa rin to remove those bulges pero hindi na for this year... 4 months lang ang taning ko! HAHAHA! Ay! goal ko din pala ang mag-update sa blog na to..kahit twice a month.. O, naka-isa na ko for January ha!

Happy New Year everyone!!